Wnioski? Owszem, są wnioski. Jestem idiotką. To jest wniosek główny.

 Ból istnienia jest do wytrzymania. Nie do wytrzymania jest ból nieistnienia.

 Chyba każdy ma chwile, że się po cichu żegna i prosi Boga, żeby życia nie przegrać.

 Co wieczór modlę się, żebym ja go raczej przeżyła, niż on mnie, żebym ja raczej była nieszczęśliwa niż on. To oznacza, że kocham go więcej niż siebie.

 Nic nie jest gorsze niż poczucie nienaruszalności, które wydaje człowieka na pastwę jego lęków.

 Aby powstrzymać się od sądzenia bliźnich, trzeba mieć ogromny zapas ufności

 Niebo jest posiniaczone, tylko burza może je uleczyć.

 Człowiek nie ustępowałby aniołom i nie podlegałby śmierci, gdyby nie słabość wątłej jego woli.

 Tylko zwykli ludzie sądzą, że nie można zabić kogoś, kto nie żyje.

 Kokaina tuliła mnie do snu, śmierć spokojnie czekała.

 Mówi się, że człowiek docenia ogród dopiero w pewnym wieku i myślę, że jest w tym trochę prawdy. Ma to chyba związek z wielkim cyklem życia. Niepowstrzymany optymizm młodych roślin po ponurej zimie ma w sobie coś z cudu, można z radością przyglądać się dokonującej się co roku przemianie i temu, jak natura ukazuje różne części ogrodu z ich najlepszej strony