Wnioski? Owszem, są wnioski. Jestem idiotką. To jest wniosek główny.

 Dlaczego przywiązywać większą wagę tego, co przykre, zamiast pokochać to, co przyjemne?

 Wszystkich zrównuje proch; rodzimy się nierówni, równi umieramy.

 Jeśli ktoś stawia warunki, to nie miłość.

 Miłość, co wprawia w ruch słońce i gwiazdy.

 Lepiej rządzić w Piekle niż służyć w Niebie.

 -A ja nadal kocham ciebie. Nawet kiedy zachowujesz się nielogicznie, jesteś zazdrosna i uparta.

 Usłysz mnie, dostrzeż mnie, dotknij mnie, kochaj mnie, uwolnij mnie!

 Kiedy posiadamy niewiele, to i chcemy niewiele, wszyscy jesteśmy równie, niczego sobie nie zazdrościmy.

 Z perspektywy czasu zdaję sobie sprawę, że najlepszym sposobem na nauczenie mnie wdzięczności mogło być tylko niedawanie mi wszystkiego, o czym zamarzyłam.

 Gówno mam, a nie serce. Nie uda wam się mnie zmusić, żebym coś poczuł. Nie uda wam się do mnie dobrać.