Czuła, że umiera i... próbowała żyć. Dla niego. Dla kota.

 Wszyscy jesteśmy częścią jakiejś historii, ale nie ponosimy z tego powodu odpowiedzialności za jej przebieg.

 Należy spodziewać się tego,
co najlepsze: zło przyjdzie samo.

 Kobiety potrafią zdumiewająco łatwo wybaczać.

 Tworzymy pewne wzory, pojawiamy się w życiu innych tylko na chwilę.

 Myślę, żę w każdym głębokim smutku kryje się odrobina komizmu.

 Serce człowieka ma to do siebie,
że z im większych wyżyn spada,
tym dotkliwiej pęka.

 I tylko jedno może unicestwić marzenia - strach przed porażką.

 Jakże byłoby miło móc edytować historię własnego ciała.

 Życie najbliższe swej istocie smakuje najlepiej.

 Miała tylko wspomnienia, a to jest czasem gorsze, niż gdyby człowiek nie miał nic