Czuła, że umiera i... próbowała żyć. Dla niego. Dla kota.

 Bo w gruncie rzeczy młodość jest zawsze bardziej samotna niż starość.

 Samotność jest jak ogród w którym dusza usycha, a kwiaty przestają pachnieć.

 Ludzie pytają: - Dlaczego jesteś taka? - Jaka? - Wredna, oziębła, egoistyczna... - Nie jestem wredna, tylko szczera, nie jestem oziębła, tylko boję się, że znowu ktoś mnie skrzywdzi, nie jestem egoistyczna, tylko znudziło mi się dbanie o tych którzy mają mnie głęboko w dupie.

 Ludzie niczego nie boją się tak, jak własnej pamięci. A ze wszystkich ludzi na świecie ja się jej najbardziej boję.

 Żyć, żeby moc sobie coś kupić - to były przestarzałe ideały naszych rodziców.

 - Twoje żebro... - szepnęłam zaniepokojona.
- Do diabła z nim. - Wsparł się na łokciu i po chwili znalazł się nade mną. Jego nagi, owinięty bandażem tors napierał na moją pierś. - Mam teraz problem z inną częścią ciała. - Uśmiechnął się uwodzicielsko i pocałował mnie namiętnie.

 Twoje nagie ciało powinno należeć tylko do tych, którzy zakochują się w twojej nagiej duszy.

 Wdzięczność ma krótką pamięć.

 Wielka władza wiąże się z wielką odpowiedzialnością.

 Choćby droga najdłuższa, a też swój koniec znajdzie.