Nawet najtwardsze słowa nie łamią kości.

 Zwykli ludzie nie wiedzą, ile dla kogoś zamkniętego znaczą książki.

 Najlepszy dzień, jaki kiedykolwiek miałem, był wtedy, kiedy nauczyłem się płakać na zawołanie.

 Nigdy niczego by nie spróbowano, gdyby trzeba było najpierw przezwyciężyć wszystkie możliwe obiekcje…

 (...) nie jest się tym, kim się jest - jest się tym, kim się siebie wymyśli.

 Krążą o mnie plotki wyssane z wielkiego palca czyjejś brudnej nogi.

 Kto nie umie się bawić, nie umie też pracować.

 Zalecała mi zwłaszcza, żebym nie palił przed śniadaniem, na puste serce. „Jedyna rzecz na świecie, która się opłaca, to, proszę pani, palenie”, powiedziałem.

 Każdy z nas ma dwoistą naturę: dobrą i złą, nosi w sobie łagodność i gniew, spokój i nerwowość, wiarę i jej brak, i tylko od nas zależy, którą z tych natur, które z naszych przyzwyczajeń dopuścimy do głosu. Wiem teraz, że ten, kto wybierze i zna swoją drogę jak ja i Daniela, a całą resztę pozostawia własnemu biegowi, staje się znowu jak dziecko – beztroski i roześmiany, mimo że siły gasną i słońce chyli się ku zachodowi…

 Prawdziwym bogaczem jest ten, kto gromadzi nie złoto, lecz przyjaciół.

 W sprawach przekonań czas to zły lekarz, który stopniowo zatruwa organizm miksturą z napisem na etykietce: dojrzałość.