Niebieski jest cudowny. Taki pomarańczowy.

 Oplatam się ciasno ramionami, aby nie rozpaść się na kawałki.

 (...) mam wstręt taki do hołoty umysłowej, że rzygam.

 Jedyną rzeczą, której nie należy żałować, są nasze błędy.

 Idę doliną,
gdzie zło nie jest nowiną.
Wartości w ludziach giną mimo dobroci.
Człowiek narkotyk wypoci, kurewstwa nie da rady.
Ciężar wrzuca na bary, ciężar elementem kary.

 Nie obrażaj więc mojej inteligencji poprzez czynione na pokaz zaniżanie własnej.

 Nas. Magiczne połączenie, krótki, sugestywny zaimek przypieczętowujący umowę.

 Zemsta sama na siebie ściąga porażkę. Pochłonie cię, aż nic nie zostanie.

  Jak mówią Francuzi: im więcej zmian, tym bardziej jest tak samo.

 Nigdy niczego by nie spróbowano, gdyby trzeba było najpierw przezwyciężyć wszystkie możliwe obiekcje…

 Nie mogę uwierzyć, że tak normalnie wyglądam na zewnątrz, choć w środku mam kompletne pobojowisko.