Piszę w podzięce od wtedy tak do dzisiaj Jak będę ...

 Idealizm to jedynie ucieczka od rzeczywistości. Nie ma utopii.

 Wtem dotarło do mnie, że film wcale się nie urwał. Jego akcja toczyła się dalej.

 Melancholia to szczęście bycia smutnym.

 Czuła, że umiera i... próbowała żyć. Dla niego. Dla kota.

 Bo miłość jest jak drzewo: sama z siebie rośnie, głęboko zapuszcza korzenie w całą istotę człowieka i nieraz na ruinie serca dalej się zieleni.

 Samotność wzmacnia.

 Podobno bratem bliźniaczym mądrości bywa u ludzi smutek.

 Mój dom to moja twierdza.

 Czasami ludzie są zajęci i nie doceniają piękna zwykłego dnia.

 Wiwat człowiek szczęśliwy! Bo takiego można nienawidzieć bez większych ceregieli.