Piszę w podzięce od wtedy tak do dzisiaj Jak będę ...

 Nagle zaczynam rozumieć. Igrzyska wciąż trwają.

 Potrzebuje tylko kogoś, z kim mogłabym porozmawiać o tobie, ale tylko ty jesteś jedyną osobą, z którą mogłabym porozmawiać, więc czuje się jak w potrzasku.

 Nie próbuj kierować się rozumem, gdzie rozum nie ma nic do powiedzenia.

 Wszystko przestaje być straszne, kiedy widzisz, jak nadchodzi.

 To dziwne uczucie, nie wiedzieć,
kim się dokładnie jest.

 Trzeba iść do przodu, ciągle na nowo planować swoje życie, osiągnięcie celu
to tylko początek następnego etapu.

 Życie jest tak cenne tylko dlatego,
że ma swój koniec, synu.

 Przygotowałam się na najgorsze i wiem już, że się nie pozbieram, gdy nadejdzie.

 Starzy jesteśmy wtedy, kiedy większość ludzi wolałaby, żebyśmy już nie żyli.

 Czyż nie tym właśnie jest kobieta: magicznym połączeniem różnic?