Tak jak my. My też jesteśmy fikcją.

 Człowiek robi, co może, i żyje, jak się da, a reszta jest w ręku Boga.

 Bogactwo można znaleźć w relacjach międzyludzkich, a prawdziwym ubóstwem jest brak troski o innych.

 Może cierpienie jest użyteczne, może otwiera przed człowiekiem inne horyzonty (...) może nie jesteśmy w stanie pojąć sensu tego, co nas spotyka.

 Chłopaki nie płaczą. Ryczą.

 I niestraszny mi strach, nie pozwolę mu już sobą rządzić. To strach powinien się mnie bać.

 Zbyt wiele książek w jednym miejscu, a kto wie, do czego mogą być zdolne?

 Moja piękna, moja Isobel. Moja miłości. Prosiłaś, bym czekał. Więc czekam. Bo wiem, że to wszystko jest tylko snem. A kiedy ze snu się zbudzimy, znowu Cię zobaczę.

 Zostaw to wszystko i uciekaj. Zmień swoje życie, póki możesz.

 Kiedy dzieje się coś złego, co naprawdę cię odmienia, przestajesz wiedzieć, kim jesteś.

 Dziwne, że ludzie nie widzą tego, co mają pod nosem.