Tak jak my. My też jesteśmy fikcją.

 A teraz, jeśli już skończyliście, chciałbym wrócić na przyjęcie, nim goście zaczną się nawzajem pożerać.

 Światło wierzy, że przemieszcza się szybciej od wszystkiego, ale się myli. Nieważne, jak szybko pędzi, zawsze odkrywa, że ciemność dotarła na miejsce wcześniej i już na nie czeka.

 Nadal tam jest. Ze zniszczonym kwiatem w dłoni. Daleko za nami. Mała gasnąca gwiazda, która wypadła z naszej konstelacji.

 Problemy to tchórze, atakują w grupach.

 “ Gdy robi nam się ciężko na duszy, to jaka ona jest - przygnębiona? Rozstrojona? Niewidzialny, lecz gęsty, bardzo gęsty opar szczelnie wypełnia pierś, oblepia serce i wgniata je gdzieś w głąb, do środka. A my czujemy tylko ten ucisk, ten ciężar, i nie od razu uświadamiamy sobie, co nas tak przytłoczyło ”

 Miłości nigdy nie znajdzie się poza nami, miłość jest w nas.

 Dla ciebie jestem ateistą, dla Boga - konstruktywną opozycją.

 Na pewno coś knuje...

 Poezja wnosi ogromne piękno do życia, ale także i wielki smutek.

 Najbardziej wyprowadzają z równowagi głupota i zmarnowane starania.