Wszystkich zrównuje proch; rodzimy się nierówni, równi umieramy.

 Czy ja wariuję? Czy tak to się zaczyna? Czy jestem jak ten ręcznik papierowy, który po zmoczeniu rozlatuje się, rozpada? Cienka błonka normalności.

 Życie jest snem, a śmierć przebudzeniem.

 W życiu trzeba zrobić tylko jedno: umrzeć.... Wszystko inne to kwestia wyboru.

 Oto, co jednoczy ludzi, pomyślał Iwan. Nie śmierć. A nienawiść.

 Przeszłość nie chce,
żeby ją zmieniać.
Przeszłość jest nieustępliwa.

 Książki kiedyś przeczytane powracają do nas w najbardziej niezwykły sposób.

 Widzimy swoje lepsze ja w oczach tych, którzy nas kochają.

 Obłęd to konieczność tworzenia obrazu swojego życia na podstawie relacji otoczenia.

 Ironia życia leży w tym, że żyję się do przodu, a rozumie do tyłu.

 Od czekania dusza rdzewieje.