Wszyscy wiemy, że czeka nas śmierć, ale nikt w to ...

 Moim prawdziwym obowiązki jest ocalić własne marzenia.

 Mam już taki charakter że aby coś zrozumieć, muszę najpierw spróbować to zepsuć.

 Myślałam o tym, jak bardzo jesteśmy zapisani w innych ludziach i nigdy naprawdę nie wiemy, kiedy ktoś nas odczyta, wydobędzie na powierzchnię albo spróbuje zatrzeć, tak jak ściera się z mebli kurz.

 Jeśli pomagasz komuś, komu chcesz pomóc, to nie jest to nic wielkiego.

 Błędy ortograficzne to takie literackie odciski palców człowieka.

 Mamy obowiązek dotrzymywać obietnic, nawet najtrudniejszych.

 Czymże innym jest podróż, jeśli nie pogonią za utraconym czasem.

 Czy można utracić coś, czego się nigdy nie miało?

 Łatwiej jest zburzyć niż zbudować.

 
W każdym momencie, w każdej chwili, w każdym zdarzeniu kryją się przeszłość,
przyszłość i teraźniejszość.
W każdej chwili kryje się wieczność. Każde odejście jest zarazem powrotem, każde pożegnanie powitaniem,
każdy powrót rozstaniem.
Wszystko jest jednocześnie początkiem i końcem.