Każdy dyktator zawsze usprawiedliwia zniewolenie ludu działaniem dla dobra większości.

 Obietnice mają wartość tylko dla tych, którzy w nie wierzą.

 Zabijamy wszystkie gąsienice, a potem narzekamy, że nie ma motyli.

 No, ale rozum, panie Wokulski, przychodzi kobietom dopiero około trzydziestego roku.

 Wasz umysł to nie klatka. To ogród. I wymaga regularnej pielęgnacji.

 Tak oto dążymy naprzód, kierując łodzie pod prąd, który nieustannie znosi nas w przeszłość.

 Uciec, mianowicie, trzeba dokądś. Gdziekolwiek to jest.

 Bez przeszłości nie ma przyszłości.

 O, z tego "Nie ma nadziei" ile masz nadziei!
Taki nadziei brak tworzy nadzieję inną, wysoką tak,
że nawet pycha nie spojrzy dalej, wiedząc, że nie ujrzy więcej.

 Musisz pomyśleć o czymś cudownym. A
takie myśli uniosą cię same w powietrzu.

 Zastanówcie się, o co prosicie, bo przy odrobinie pecha możecie to otrzymać.