Nic piękniejszego nad niebo, które przecież ogarnia wszystko, co piękne.

 A więc tak wygląda życie, pomyślała. Człowiek słyszy dźwięki, czuje wiatr i gorąco, ponosi porażki, czuje wstyd. Na tym to polega. Trzeba żyć i uczyć się.

 To nie trupów musisz się tu obawiać... ale żywych.

 Prawo jest, jako nauka życia i sznur spraw ludzkich, którym prostują postępki swoje.

 Głupek zawsze znajdzie kogoś głupszego od siebie, kto zechce go podziwiać.

 Nie rzucaj mi kłód pod nogi, bo nie wiadomo, czy nie potknę się kiedyś o jedną z nich biegnąc, by ratować Ci życie.

 Człowiek nie wie, na ile go stać, dopóki nie spróbuje.

 - Wiem, że mnie nienawidzisz, powiedziała staruszka.
Na te słowa Lizzie wybuchnęła śmiechem
- O, tak, miła pani. Bez wątpienia.
- To nic, dziecino. Przynajmniej zawsze
będziesz mnie nosić w sercu.

 Piękna twarz. Piękne ciało. Koszmarny charakter. Święta trójca przystojnych chłopców.

 Bo jeśli samobójstwo jest jedynym rozwiązaniem, możesz przynajmniej wybrać broń, z jakiej zginiesz.

 Zrozumiałem, że życie to potępienie. Wieczne rozpoczynanie wszystkiego od nowa