Zawsze gdy myślisz, że sięgnęłaś dna, ktoś poda ci łopatę.

 Czasem wystarczy jedno słowo kogoś,
kto w ciebie wierzy, by wrócić do świata.

 Wystarczy tak mało, niedostrzegalny powiew wiatru, by sprawy lekko się przesunęły i to, za co jeszcze przed chwilą człowiek gotów był oddać życie, nagle ukazuje się jako pozbawiony treści bezsens.

 Większość ludzi jest w gruncie rzeczy dobra i nie zasługuje na to gówno, które na nie spada.

 Szczęście jest pragnieniem powtarzalności.

 Słowo i idea mają moc zdolną zmieniać świat.

 Lubię ludzi, ale widzę,
jak często są fałszywi.

 Nic tak nie łączy ludzi jak rozpacz. Nic tak nie zbliża nas do siebie jak smutek.

 Gdy spodka się człowiek wiary z człowiekiem wiedzy i człowiekiem światła, który z nich zrobi najwięcej zamieszania? Człowiek wiary z jego żołnierską powinnością.

 Przychodzą takie chwile, że nie wiem już, co z sobą zrobić. Kiedyś pomyślałam, wsiądę w pociąg i przyjadę do ciebie. Ale to przecież o wiele za późno, o lata za późno, o całe życie za późno.

 Policjant szuka robota między ludźmi. Filozof z przerażeniem znajduje go w sobie.