Nie mogłam znieść uczciwości. Powiedział mi zbyt wiele nieprzyjemnych prawd ...

 Tyle mam ci do powiedzenia. Gdybym się nie wstydził i gdyby był na to czas.

 Ból i wspomnienia wystarczały, żeby infekować na wieki.

 Ucieczka nigdy nie jest końcem, a zawsze tylko odwleczeniem.

 Nie zapomniał, nie, po prostu nie miał już czasu pamiętać.

 Nawet ty musisz przyznać, że twoje pragnienie śmierci jest nieco ekstremalne.

 Za miłość warto zapłacić każdą cenę i nie należy jej rozmieniać na drobne.

 Otwieram tylne drzwi i błagam świat, żeby podarował mi coś niezwykłego i podniecającego.

 Księżyc i gwiazdy. Właśnie to ci ofiaruję, Meg.

 Wiesz, kiedyś myślałam, że jedyną rzeczą gorszą od pecha w miłości jest szczęście...

 Wszyscy są zbyt zajęci zapominaniem o własnych chwilach wstydu, by pamiętać o twoich.