Świat jest zły i jeszcze mu się to ułatwia

 [...] pisarze są jedynymi ludźmi, którzy mogą zrobić coś z tym światem.

 Proszę sobie wyobrazić roślinę, która więdnie, bo nie pada deszcz, tak wiedzie się tutaj ludziom. Nikt o nich nie mówi, nikt ich nie potrzebuje i nie mają oni żadnej szansy kiedykolwiek stąd wyjść. Dlatego odmawiają wreszcie nawet przyjmowania pokarmu.

 Tak długo, jak jesteśmy ludźmi, tak długo będziemy się mylić.

 Nikt poza Tobą samym nie może sprawić, byś był szczęśliwy albo nieszczęśliwy.

 Miłość to coś kruchego i przekupnego.

 (...) ludzie mają wrodzony talent do wybierania właśnie tego, co dla nich najgorsze.

 Jasne, teraz gdy dama w zielonym była zajęta przypomniał sobie o mnie.

 Przyjemnie jest od czasu
do czasu na kimś się nie zawieść.

 Kiedy człowiek na kogoś czeka, czas wlecze się w nieskończoność.

 Kochałem ją. Boże, strasznie ją kochałem. Nie mogłem uwierzyć, że dotarłem tak daleko, nie mówiąc jej o tym. Byłem idiotą, ale byłem piekielnie szczęśliwym idiotą.