Drżała tam nuta śmiechu, ale śmiechu straszliwszego niż smutek, obojętnego ...
Drżała tam nuta śmiechu, ale śmiechu straszliwszego niż smutek, obojętnego jak uśmiech sfinksa, zimnego jak zamróz na drzewach, śmiechu, który miał w sobie grozę nieomylności.