Jeśli tak chce
przeznaczenie,
to nie ma rady.
Ciężkie życie rodzi twardych ludzi, a twardzi ludzie władają światem.
Zaraza nie jest na miarę człowieka.
Nie potrzeba słów tam, gdzie czyny świadczą same za siebie.
A nad obojczykiem, który Ci ślicznie wyszedł na fotografii, masz w samym środku takie cudowne wgłębienie - czy kiedyś pozwolisz mi je wypełnić ustami?
Boję się, że tylko niemożność posiadania mnie czyni mnie w twoich oczach pożądaną.
Zdemaskujesz jedno kłamstwo, tylko po to, by pojawiło się dziesięć kalejnych pytań w nim.
Nie ma po co mówić komuś, kto i tak nie słucha.
To naprawdę coś. Mój nos. Zjadł mi go kos, co leciał na skos.
Wiem, że emocje tak naprawdę nie są przechowywane w sercu. Musi jednak gdzieś w nas istniec dla nich jakieś miejsce. To miejsce ma poszarpane i ostre krawędzie, dopóki ktoś nas nie pokocha. I wtedy, zupełnie jak szorstki kamień dotykany przez rzesze ludzi, po latach owe krawędzie stają się gładkie.
