Masz prawo popełniać błędy, nie myli się ten, kto nic nie robi.
Dym z jego papierosa pieścił jej skórę, kiedy odgarnął jej włosy z ramion.
[...] ludzkość zszarzała i zgłupiała w tej cywilizacji, której rozkazy bezmyślnie powtarza: ludzie w zadziwiający sposób zaczęli się do siebie upodabniać, w strojach, w rozrywkach, w stylu życia i także w sprawach duchowych.
Są gusta i guściska, rzekła stara panna, całując krowę.
Kiedy byłam mała, myślałam, że na pewno tak wygląda niebo, sama jasność, biel i nic poza tym. Teraz wiem, że to nie może być prawda, bo białe światło jest złe.
Dla człowieka, który dysponuje tylko młotkiem, wszystko, co spotyka zaczyna wyglądać jak gwóźdź.
Nie ma złych dzieci. Są tylko dzieci niekochane.
Każdy człowiek potrzebuje czasem poczuć, że rodzi się na nowo.
Przykuwa mnie tu niewidzialny łańcuch: nadzieja, że mnie pani pokocha.
Nie ma czegoś takiego jak nowy początek, trzeba żyć ze świadomością popełnionych błędów.
