Może pewnego dnia uświadomisz sobie, że wszystko, czego z taką pewnością oczekiwałeś, wszystko co zostało ci obiecane, po prostu się nie zdarzy. Wiesz, że nadszedł czas, by podnieść ręce do góry, poddać się, odsunąć. Życie dobiegło końca, teraz kolej na kogoś innego.
Samotność to żałosny, zgorzkniały towarzysz.
Życie jest nie do zniesienia. Uwiera z wszystkich stron i niezależnie od tego, jak bardzo się wykręcasz nie możesz uniknąć ciosów. Musisz dokonywać wyborów, a każdy wybór jest zły.
Patrz w przyszłość, bo nie żyjemy tylko dla obecnej chwili.
Oswoić znaczy stworzyć więzy. Stajesz się odpowiedzialny na zawsze za to, co oswoiłeś.
Na drabinę wchodzi się
szczebel po szczeblu.
Powolutku aż do skutku.
Oczami umysłu można zobaczyć więcej niż oczami ciała. Trzeba się oprzeć i zamknąć oczy...
Możesz zniszczyć tych, co mówią prawdę, lecz prawdy nie zniszczysz.
Czy nędzna rzeczywistość nie jest lepsza od najbardziej interesującej iluzji?
Mrużąc oczy gapili się na to małe, koślawe przeznaczenie, które mimo wszystko zawierało w sobie każdą możliwość, tak jak w pudełku zapałek jest i to, że przy jego pomocy podpalić można świat.
Często wystarczy sekunda, żeby całe życie człowieka przewróciło się do góry nogami.
