Świat zagwizdał. Padał zardzewiały deszcz.

 Ludzie słyszą to, co spodziewają się usłyszeć, a nie to, co się do nich mówi.

 Każdy z nas ma dwoistą naturę: dobrą i złą, nosi w sobie łagodność i gniew, spokój i nerwowość, wiarę i jej brak, i tylko od nas zależy, którą z tych natur, które z naszych przyzwyczajeń dopuścimy do głosu. Wiem teraz, że ten, kto wybierze i zna swoją drogę jak ja i Daniela, a całą resztę pozostawia własnemu biegowi, staje się znowu jak dziecko – beztroski i roześmiany, mimo że siły gasną i słońce chyli się ku zachodowi…

 Czasami się przewracam, ale może, kto wie, właśnie wtedy biorę rozbieg.

 Więcej ludzi marnuje czas i energię, roztrząsając problemy niż rzeczywiście próbując je rozwiązać.

 Trzeba spacerować, trzeba zatrudniać ducha, podobnie jak ciało. Duch potrzebuje aktywności. Gdy duch jest bezczynny, zaczyna kwaśnieć, rozkładać się. Jak ciało.

 To, że się jest przeciwko złu, nie czyni nas dobrymi.

 Miłość to coś, czemu... czemu nie można się oprzeć.

 Była głęboko przekonana, że lepiej dać się zabić niż akceptować obrzucanie gównem.

 Śmierć to swego rodzaju kawał. Trudno w nią do końca uwierzyć.

 Niektóre drogi trzeba pokonywać samotnie.