Dopóki żyjesz, istnieje szansa.

 Dusza. To chyba odpowiednie określenie. Niewidzialna siła kierująca ciałem.

 Zawszę Cię złapię, kiedy będziesz upadać.

 A ja myślałem, że to śmieci,
Że to gówno z nieba leci,
A to Sowieci! Sowieci!
Kryj się, kryj!

 Chciałem umrzeć, a nie udało mi się nawet zasnąć.

 Martwi nie są przerażający. Nie mogą cię skrzywdzić.

 Im bardziej nasza miłość nas rani tym bardziej ją kochamy

 Człowiek, który żyje dla samego szczęścia, nie może być szczęśliwy! Zapamiętaj to sobie!

 Mało mnie obchodzi. Co mało mnie obchodzi? Nie wiem, mało mnie obchodzi.

 Dziwność jest dobra. Świadczy o kreatywności.

 Bunt napotyka nieustanne zło, z którego musimy czerpać siły nowego zrywu. Człowiek może opanować w sobie wszystko, co może być opanowane, naprawić w świecie wszystko, co może być naprawione. Po czym dzieci będą nadal umierały niesprawiedliwie, nawet w doskonałym społeczeństwie. Przy największym wysiłku człowiek może zmierzać jedynie do arytmetycznego zmniejszenia cierpień świata. Ale niesprawiedliwość i cierpienie będą wciąż istniały, choćby najbardziej ograniczone, i nie przestaną być zgorszeniem. Dlaczego? Dymitra Karamazowa będzie rozlegało się nadal; sztuka i bunt umrą z ostatnim człowiekiem.