Śmieszne, jak mało czasami się widzi i rozumie, choć człowiek ...

 Powinienem był. Sam do siebie. Tyle takich wyrzutów. Mógłbym budować z nich domy,
palić nimi w piecu, nawozić nimi ogród.

 Zakochanie to także rodzaj magii.

 W piekle diabeł jest postacią pozytywną.

 To nie ty kroczysz drogą. Ta droga wiedzie przez ciebie.

 Zupełnie jakbyśmy poznali się tylko po to, żeby się ze sobą żegnać.

 Kto cię zranił, winien cię uleczyć.

 Życie nie da się rządzić mądrymi książkowymi maksymami.

 Przeszłość zawsze wydawała mu się miejscem o wiele ciekawszym i milszym od ponurej teraźniejszości.

 Nadzieja tego świata wykrwawia się z lufy karabinu.

 A niewiarygodne, które stawało się faktem, nie opuściło mnie, wierzyłem w to niewiarygodne, w te zaskakujące niespodzianki, w te osłupienia. To była moja gwiazda, która towarzyszyła memu życiu chyba tylko po to, żeby przekonać się, że ciągle na nią czeka coś zadziwiającego, a ja, wciąż mając przed oczyma odblask tej gwiazdy, wierzyłem w nią coraz bardziej, a to dlatego, że kiedyś wywyższyła mnie na milionera, a teraz, kiedy zleciałem z niebios na łeb na szyję, stwierdziłem, że ta moja gwiazda lśni mocniej niż przedtem i że dopiero teraz będę mógł zajrzeć wprost do jej serca, do samego środka, i że to wszystko, co dotychczas przeżyłem, musiało osłabić moje oczy tak, żeby mogły więcej przeżyć i więcej znieść. Znaczy, żeby zobaczyć i poznać, musiałem osłabnąć. Tak to było...