Nie odzywaj się chyba, że możesz ulepszyć ciszę.

 Zrozumiałam, że to, co myślą ludzie wokół, nie ma większego znaczenia.

 Są osoby, które się pamięta, i osoby, o których się śni.

 Czasami się przewracam, ale może, kto wie, właśnie wtedy biorę rozbieg.

 Głosy mają jakąś iście magiczną zdolność wywoływania wspomnień i emocji.

 Ja tam nie walczę. Siedzę, gdzie mi każą, ale chociaż żyję.

 Już nie wiem, czy rzeczywiście się dziwię czy wywołuję w sobie to zdziwienie,
zdziwiony tym, że się nie dziwię.

 Zbombardować mi ten las na 100 jardów w głąb. Muszę mieć czym oddychać!

 Człowiek ewoluował miliony lat, żeby wyjść z lasu. Po co więc do niego wracać?

 Nie da się poznać do końca drugiego człowieka, choćby nie wiem co.

 Ale zaraz, w którym punkcie teraz właściwie jesteśmy?