Wyobraź mnie sobie; nie zaistnieję, jeśli mnie sobie nie wyobrazisz.

 ... nie ma złej pogody. Można się tylko nieodpowiednio ubrać.

 Żółw Się Rusza.

 Decyzja oswojenia niesie
w sobie ryzyko łez.

 Uwierz – rzekł bawół. – Jeśli masz przeżyć musisz uwierzyć.

 Podobno kolorowe sny mają tylko wariaci.

 Z trudem przypominam sobie me ponure życie nim cię poznałem.

 (...) Po prostu jakiś czas temu odkryłam, że najlepszym sposobem skłonienia ludzi, by cię lubili, jest nie lubić ich za bardzo.

 Siłę psychiczną zyskuje się, poznając swoje słabości.

 Dużo gadaliśmy o jakiś nierzeczywistych marzeniach. Chcieliśmy sobie wtedy kupić duży dom
i duży samochód, i wspaniałe meble.
Tylko jedno nie pojawiło się w tych fantazjach: heroina.

 Czas nie potrzebuje żadnego zakamarka, żadnej szczeliny, by posiąść i zniszczyć duszę oraz ciało. Drogocenny czas, który pociągnął już za sobą tyle istnień. Ludzie rzadko się nad nim zastanawiają. Mają o nim bardzo mgliste wyobrażenie, relatywne i subiektywne zarazem. A przecież czas jest jak najbardziej rzeczywisty, ku niezadowoleniu badaczy atomu i przestrzeni, którzy mnożyli się w trakcie kończącego się właśnie dwudziestego wieku. Jest namacalny bardziej niż jakakolwiek istota; widziałem już, jakie przywdziewa stroje i przybiera oblicza. Widziałem też jak zabija.