Wyobraź sobie tragedię człowieka, który przez całe życie patrzył w gwiazdy, a potem trafił do lasu, w którym w ogóle nie ma gwiazd. A w dodatku całkiem oślepł. Nie potrafisz tego zrozumieć.
Cudze nieszczęścia pomagają ukoić własne cierpienie.
Życie nie oferuje wyjaśnień czy przeprosin. To my je wymyślamy.
Kobiety żyją wspomnieniami. Mężczyźni tym, co zapomnieli.
Sprytni despoci nigdy nie ponoszą konsekwencji swoich czynów.
Czasem ludzie wybierają określoną drogę tylko dlatego, że nie dostali innych możliwości.
Ziemia kręci się dzisiaj moim kosztem.
I nie wierzę, że nie żyjesz. Musisz żyć, skoro wciąż cię czuję.
W naszym życiu ludzie przychodzą i odchodzą. Nie wybieramy, kiedy i jak przychodzą i nie wybieramy, kiedy i jak odchodzą. Po prostu zbieramy doświadczenia, dajemy sobie z tym radę i żyjemy dalej. Tak to wygląda.
A mój ojciec, niech spoczywa w spokoju, nieraz powtarzał: w dniu, w którym pozwoli się kobietom czytać i pisać, świat wymknie się spod kontroli.
Życie w wątpliwościach jest dla mnie męczarnią.
