Nawet w tłumie można być samotnym.

 Dorośli muszą się dobrze bawić, żeby dzieciom chciało się dorastać.

 Każdy z nas myśli. Liczy się jednak wyjątkowość pomysłów.

 Były to lata, kiedy dojrzewało się szybko, a dzieci, które ledwo odrosły od ziemi, miały już spojrzenie starych ludzi.

 Powiedziała mi: Tak bardzo się boję...
Zapytałem: Czego? A ona: Bo jestem tak bardzo szczęśliwa. Takie szczęście jest aż przerażające. Zapytałem ją, dlaczego tak uważa. Odpowiedziała: Bo takie szczęście przytrafia się tylko wtedy, gdy zaraz ma się coś utracić.

 Kaleczą się i dręczą milczeniem i słowami, jakby mieli przed sobą jeszcze jedno życie.

 Nie da się zbyt długo żyć w realnym świecie.

 Tarzamy się w naszym zepsuciu, jak świnie tarzają się w błocie.

 W ciągu całego życia człowiek nie tyle jest, ile stwarza siebie.

 Zemsta to potrawa,
która smakuje najlepiej,
kiedy jest zimna.

 Dlaczego nieobecność tak bardzo potęguje miłość?