Decyzja oswojenia niesie w sobie ryzyko łez.

 A każdy jego ruch odbija się echem w moim wnętrzu.

 Jutro, jutro, byle nie dzisiaj, mówią tak wszyscy leniwi ludzie.

 Mózg kalkuluje, ale dusza wzywa, a serce wie swoje.

 Łatwo wciągnąć się w grę, „co by było, gdyby”, ale jest to krótka i śliska droga do rozpaczy.

 Dla wielu ludzi prawda nie ma znaczenia. Lepsze są pozory.

 Jedynym bólem jaki przeraża mnie w śmierci, jest to, że można umrzeć nie z miłości

 Chyba każdy z nas kiedyś był inny.

 Zapytałam dziecko niosące świeczkę:
- Skąd pochodzi to światło?
Chłopczyk natychmiast ją zdmuchnął.
- Powiedz mi, dokąd teraz odeszło - odparł. - Wtedy ja powiem ci, skąd pochodzi.

 Wolę zginąć, domagając się sprawiedliwości, niż umrzeć samotnie w więzieniu, które sama sobie stworzyłam.

 Bo już taki się zwyczaj utarł, że każdy ma swoje dzieciństwo, młodość, wiek dojrzały, a niektórym tego nawet za mało i mają jeszcze nadzieję na wieczność.