Taka jest właśnie przeszłość: unosi się, potem osiada i gromadzi ...

 Znać swoją drogę - to jedno,
a iść nią - to drugie.

 Rozpacz to ciemność i chłód, i samotność. Grzech rozpaczy, o którym mówił ksiądz, to lodowaty grzech odcięcia się od ciepłych, pełnych życia kontaktów z ludźmi.

 Kto żyje w strachu, nigdy nie będzie wolny.

 Wiesz, kiedyś myślałam, że jedyną rzeczą gorszą od pecha w miłości jest szczęście...

 Zanim wstąpisz na drogę zemsty, wykop dwa groby.

 Oddech jednego człowieka, niby nic, a przecież to wszystko.

 Miłość jest jak roślina - jeśli o nią dbasz, urośnie z małego nasionka i wyda owoce.

 Kiedy niepohamowana żądza wiedzy
prowadzi do żądzy władzy, człowiek błądzi, podąża w mrok i pustkę.

 Dlaczego szczęście musi wyglądać tandetnie?

 Sami tworzymy dramaty, z których się składa nasze życie.