Zamiast wierzyć, albo nie wierzyć - wątpię. I wątpienie jest ...

 Człowiek może zagrzebać własne ego tylko do pewnej głębokości. Poniżej tego poziomu cała gra w altruizm stawała się żałosna.

 Problem ze szczęśliwymi zakończeniami polega na tym, że tak naprawdę nic się nie kończy.

 Wszyscy jesteśmy sierotami. Sierotami burzy.

 Nowe nie może uchodzić za stare, a coś, co zostało zniszczone, nie będzie już całe.

 Okazuje się jednak, że nie ma dnia, który można ofiarować tylko jednemu człowiekowi.

 Świat nie jest sprawiedliwy i nic nie potrafi złagodzić owej niesprawiedliwości.

 Kultura wyzwala ciało od zniewolenia pracą i usposabia go do kontemplacji.

 Człowiek ujawnia swoją osobowość w sposobie traktowania innych.

 Jeśli masz już zranić kogoś, kogo kochasz, rób to szczerze.

 Na zawsze ponosisz odpowiedzialność za to, co oswoiłeś.