Jakże trudno na tym świecie człowiekowi zrozumieć drugiego człowieka.

 Ponad połowę czasu na tym łez padole tracimy na jedzenie i spanie, szkoda życia (…).

 Czymże jest szczęście, jeśli nie ułatwieniem życia innym?

 Nadzieja i pamięć przetrwają w jakiejś ukrytej dolince, gdzie trawa zieleni się świeżością

 "Tak naprawdę to samotność można odnaleźć tylko w deszczu i innym człowieku...."

 Nie wiadomo dlaczego, ale wszystko na świecie zaczyna się w poniedziałek.

 Zrozumiałem, że życie to potępienie. Wieczne rozpoczynanie wszystkiego od nowa

 Nie jest miarą zdrowia być dobrze przystosowanym do głęboko chorego społeczeństwa.

 Mam taką teorię, że z wiekiem tracimy zdolność do bycia szczęśliwym.

 Za każdym rogiem czyha kilka nowych kierunków.

 Uważam, że wszystko to, co człowiek pomyśli sobie, nie mogąc zasnąć, nie powinno nigdy zostać pomyślane. To są myśli zbędne, odpady dziennego myślenia, coś, czego nasz aktywny umysł nie chciał pomyśleć w dzień, a teraz, mając tyle czasu do dyspozycji, czuje się w obowiązku wykorzystać. Nie wiem: ta myśl przyszła mi do głowy pewnej bezsennej nocy,
a więc pewnie też jest do wyrzucenia.