Jakże trudno na tym świecie człowiekowi zrozumieć drugiego człowieka.

 –Mówiłaś, że nic ci nie jest. Nigdy bym cię nie zostawił, gdybym sądził, że jesteś w takim stanie.

Wpatruję się w dłonie. Cóż mogę powiedzieć, czego jeszcze nie usłyszał? Chcę więcej. Chcę, aby tu został, ponieważ sam ma na to ochotę, a nie dlatego, że jestem płaczącą kupką nieszczęścia.

 Strach jest wytworem wyobraźni. To kara, cena, jaką płaci się za wyobraźnię.

 Bo w gruncie rzeczy młodość jest zawsze bardziej samotna niż starość.

 Poczułam że czas na krok do tyłu.

 Są rzeczy, przy których czas jest niczym. I są też takie, na które warto czekać.

 Jeśli nienormalne trwa dostatecznie długo, staje się normalnym.

 Sposób na życie. Niszczyć, by przetrwać.

 Ludzie tak bardzo boją się rozczarowań, że nawet nie próbują być szczęśliwi. Ale lepiej być dwa razy rozczarowanym niż ani razu szczęśliwym.

 Nic się nie dzieje przypadkowo, zawsze jest jakaś przyczyna i konieczność.

 Odpowiedzieć samemu sobie, "kim tak naprawdę jesteśmy", to rzecz arcytrudna, ja wiem, ale jeśli umrzesz, nie odnajdując odpowiedzi, to trochę tak, jakbyś nie żył, a zamiast ciebie przez te kilkadziesiąt istniała jakaś galaretowata istota dopasowująca się tylko i wyłącznie do foremki, w którą została włożona.