Jakże trudno na tym świecie człowiekowi zrozumieć drugiego człowieka.

 Do Rzymu przez Krym.

 Nie ma nic groźniejszego niż „być może".

 Bo nigdy tak naprawdę nie będziemy w stanie zrozumieć drugiego człowieka. Możemy jedynie próbować, szukając po omacku drogi przez tunele, starając się oświetlić je pochodnią.

 Czasem pakujemy stare rzeczy i chowamy je na strychu, nigdy nie zamierzając ich wyjmować, ale nie potrafimy się
ich pozbyć. Pewnie tak samo jak marzeń.

 Przyjaciele to największe
bogactwo na świecie.

 Człowiek rozsądny dostosowuje się do świata; człowiek nierozsądny z uporem próbuje dostosować świat do siebie.
Dlatego wszelki postęp zależy od ludzi nierozsądnych.

 Najpiękniejszych chwil
w życiu nie zaplanujesz.
One przyjdą same.

 Być może każdy, kto wciela się w jakąś postać, staje się w końcu tym, kogo udawał.

 Każdy jest zobligowany do działania. Każdy ma swój los.

 Świat to potwór zębaty, gotów gryźć, gdy tylko zechce.