Im bardziej nasza miłość nas rani tym bardziej ją kochamy

 Słuchaj, kiedyś przechodziłem przez wioskę. Jakiś dziewięćdziesięcioletni dziadunio sadził drzewo migdałowe. „Hej, dziadku! – wołam. – Sadzisz drzewo migdałowe?” A on, zgarbiony, odwrócił się i powiedział: „Tak, mój synu, ja postępuję tak, jakbym nigdy nie miał umrzeć!” „A ja – odparłem – postępuję tak, jakbym miał umrzeć w każdej chwili”. Kto z nas dwóch miał rację, szefie? – Spojrzał na mnie triumfalnie. – Tu cię mam! – powiedział.

 Aby utrzymać przy życiu te cześć mojej istoty, muszę być blisko tego, co ją zabija.

 Spojrzeliśmy na siebie szukając słów, które nie istniały...

 -Szef: Może ty się jeszcze, k*rwa, zajmiesz hodowlą jedwabników? Przecież ty nie znasz się na muzyce.
-Bolec: Od trzech lat oglądam codziennie MTV! To na początek wystarczy.

 Czasami można w coś wierzyć tylko dlatego, że się tego chce.

 Kiedy sam staniesz się tym, co budzi strach, nie będziesz już musiał się bać.

 Naturalną rzeczy koleją po niedzieli wstał poniedziałek.

 Lepiej znać prawdę niż łudzić się pięknymi kłamstwami.

 Pozwólcie jej zasnąć po raz ostatni.

 Zła kawa tylko trochę zyskuje, jeśli jest gorąca.