- Nie wierz temu, kto wierzy wszystkim.

 Chcę cnoty, co nie zmienia kobiety w diablicę.

 Choroba psychiczna to strasznie samolubna rzecz.

 I coraz większa była/nad moim dniem wieczność.

 Lepiej być o trzy godziny za wcześnie niż o minutę za późno.

 Hope i Les – mówi cicho. – Hopeless.

 Dokądkolwiek się udasz, nie uciekniesz przed sobą.

 W szczęściu przychodzi taka chwila, gdy jest się samotnym w tłumie.

 Możesz się wściekać, ile chcesz, ale nic nie poradzisz na to, na co nic nie poradzisz.

 Kocham cię. - Jej serce otworzyło się tak szeroko, że myślała, iż pęknie. Tyle radości. Tyle miłości. I cień strachu. Bo teraz już wierzyła w niemożliwe.

 Jakże często, (...) ludzi wyleczyłoby z zazdrości poznanie prozaicznej prawdy.