podnoszę się po klęsce bo w sercu mam nadzieję co ...

 Chodź, bólu, nasyć się mną. Zatop kły w moim ciele. Rozszarp mnie.

 Żadna miłość, przyjaźń, szacunek nie jednoczy tak, jak wspólna nienawiść do czegoś.

 Miłość jest uczuciem bezinteresownym, jednokierunkową ulicą. To dlatego można kochać miasta, architekturę samą w sobie, muzykę, nieżyjących poetów czy, przy jakimś szczególnym temperamencie, osobę boską. Bo miłość jest związkiem między odbiciem i jego przedmiotem. To w końcu przynosi nas z powrotem do tego miasta.

 Niektóre drogi trzeba pokonywać samotnie.

 Wypowiedziane słowa można wybaczyć, ale nie zapomnieć.

 Wszystko co nas naprawdę formuje, to cierpienie. Tylko trzeba zrobić z tym coś dobrego...

 Miłość nie musi mieć sensu. Jest całkowicie pozbawiona logiki.

 Mam bardzo niską tolerancję na niesamowitość.

 Chwile zlewają się nieprzerwanie w strumień, którego czasem nie można ogarnąć.

 Kiedy stale o kimś myślisz, nie udaje się. Kiedy stale myślisz o sobie, też się nie udaje. Związki nie są możliwe.