Zdziwienie, zaskoczenie to początek zrozumienia.

 Każdy dzień rozpoczyna się cudem.

 -Wie pan, któregoś dnia budzi się pan rano i uświadamia sobie nagle, że wszystkie pociągi już odjechały.
-Zawsze jest jakiś pociąg, do którego jeszcze można wsiąść. Zawsze.

 W życiu wszystko ma swój zmierzch. Tylko noc kończy się świtem.

 Biurko to bardzo niebezpieczne miejsce do patrzenia na świat.

 Pokój bez książek to jak ciało bez duszy.

 Prawdziwą miarą człowieka jest to, jak po upadku podnosi się z ziemi.

 Ludzie, którzy czymś się wyróżniają, nie mają łatwo.

 Normalność to tylko przeciętność, a nie jedyna recepta na funkcjonowanie.

 Zaś poddajecie się tej próbie i skazujecie na tę straszliwą szkołę życia dobrowolnie, ufając, że po długim wysiłku przezwyciężycie siebie, zapanujecie nad sobą do takiego stopnia, iż w końcu po wieloletnim posłuszeństwie dostąpicie doskonałej wolności, to znaczy, wyzwolicie się od siebie i unikniecie losu ludzi, którzy przeżyli całe swe życie, a siebie nie znaleźli.

 Myślę, że w ostatecznym rozrachunku należymy do tego, co kochamy.