Ból był krzykiem. To on krzyczał.

 Zawsze przebaczaj swoim wrogom - nic ich tak nie zdenerwuje.

 Próbowaliśmy wszyscy dotknąć nieba, stojąc na dnie oceanu. Zrozumiałam, że jeżeli będziemy się nawzajem wspierać, to może wzniesiemy się nieco wyżej.

 Nie ma takiego bólu, którego nie można by wypłakać.

 Ojczyzna – to wielki zbiorowy obowiązek.

 Jesteśmy tym, kogo udajemy, i dlatego musimy bardzo uważać, kogo udajemy.

 Pamiętaj, w życiu nigdy wszystko naraz nie układa się dobrze, jeśli tak ci się
wydaje, znaczy, że wariujesz.

 Ludzka podłość - mawiał - jest
lontem czekającym tylko na
odpowiednią iskrę.

 Odwróciłam się od okna i nie patrzyłam już wstecz.

 Nieobecność nie oznacza przecież zapomnienia.

 - Nie odchodź - westchnęła.
- Jestem tu - szepnął. - Obok. Czekam.