Coś mnie gryzło, możliwe, że sumienie.

 (...) trzeba się śmiać ze wszystkiego, co boli, aby zachować równowagę i nie dać się zwariować.

 Co dla jednych jest podłogą, to dla innych staje się sufitem.

 W momencie, kiedy staje się na wierzchołku, nie ma wybuchu szczęścia. Szczęście przeżywa się gdy wszystko pozostaje jeszcze przed tobą, kiedy wiesz, że do celu masz jeszcze kilkaset, kilkadziesiąt metrów, gdy jesteś tuż przed. To właśnie jest czas szczęścia.

 Są jednak takie poranki, że budzisz się i przestajesz wierzyć, że gdziekolwiek na świecie jest pięknie. Albo że on w ogóle istnieje, że jest jeszcze coś poza tym jednym pokojem, gdzie trzymasz smutek w sobie.

 Kawa to kawa, powinna być czarna i gorzka jak smar do czołgu.

 Po cholerę dręczyć się spoglądaniem na zakazany owoc, zwłaszcza gdy owoc ten ochoczo spada w obce ramiona.

 I jeszcze jedno należy pamiętać: lękajcie się czasów, gdy człowiek nie zechce cierpieć i umierać dla idei, bo ta właściwość jest podstawą człowieczeństwa i tylko ona tworzy człowieka, wyróżniając go pośród innych stworzeń na ziemi.

 W obliczy wieczności, któż potrafi oceniać chwile?

 O końcu wiem. Nie wiem co pomiędzy.

 Boję się zapomnienia - wyznał bez chwili wahania - Boję się tego jak ślepiec ciemności.