Mam 19 lat i niepotrzebna mi osobowość, ponieważ mam charakter.

 Umiem się uśmiechać, a nie umiem być szczęśliwa.

 O miłości nie należy mówić ani pisać, trzeba ją przeżywać.

 ,,Jeśli was denerwuje, nie przejmujcie się tym. Nie zapominajcie, że Bóg jeszcze ze mną nie skończył."

 Ale w tej chwili wszystko wygląda dziwnie, zupełnie jakbym nie nalezała do tego miejsca. A najgorsze, że czuję, że jest takie miejsce, do ktorego należę, tylko zwyczajnie nie umiem go odnaleźć.

 Nie można odczynić dokonanego, cofnąć słów, które raz zostały wypowiedziane.

 Bóg znajduje niskie gałęzie dla ptaków nieumiejących latać.

 Musisz coś chyba zrozumieć. Myśląc i mówiąc, zwracasz się do ludzi, nie do życia, jakby mogło być osobą z twojego otoczenia.

 Pozostanę nawet, gdy już nie będę twój i będziesz moja, choć nie będę cie miał.

 Na tym świecie cieni i świateł wszyscy, każdy z nas, musimy odnaleźć swoją własną drogę.

 Hulaj dusza, piekła nie ma.