Im więcej mamy czasu na wykonanie jakiejś pracy, tym więcej ...

 Każdy ma jakiś skarb, który zanadto miłuje, by go powierzyć w cudze ręce.

 Czasami twoje oczy widzą coś, czego mózg początkowo nie rejestruje. Podnosisz gazetę, a w twojej głowie pojawia się zdanie, którego jeszcze nie przeczytałeś. Wchodzisz do pokoju i zdajesz sobie sprawę, że coś stoi na niewłaściwym miejscu, zanim zdążysz dokładnie wszystkiemu się przyjrzeć.

 Serce milczy, a instynkt podpowiada mi, że powinnam się zwinąć na łóżku w kłębek i rozpłakać.

 W szczęściu przychodzi taka chwila, gdy jest się samotnym w tłumie.

  Można nosić na ustach uśmiech i być łotrem.

 Wszystko bowiem, dobre czy złe, kiedyś się kończy.

 Czasami się zastanawiam, czy przypadkiem coś jest ze mną nie tak. Być może za dużo czasu spędzam w towarzystwie moich bohaterów literackich i, co za tym idzie, moje ideały i oczekiwania są zdecydowanie zbyt wysokie.

 Nieważna jest obiektywna ocena bólu, lecz subiektywne cierpienie, jakiego doznajemy.

 Życie to jedna, wielka seria rozstań,
ale najbardziej rani brak chwili pożegnania.

 Zasady ustanowiono po to, żeby ocenić ich zasadność, kiedy serce podpowiada co innego.