Czytanie to dla mnie rozrywka, oderwanie myśli, pocieszenie, małe samobójstwo. Kiedy nie mogę już znieść świata, zwijam się w kłębek z książką, tym małym statkiem kosmicznym, którym odlatuję daleko od wszystkiego.
Miłości trzeba szukać wszędzie, nawet za cenę długich godzin, dni i tygodni, smutku i rozczarowań. Bowiem kiedy wyruszymy na poszukiwanie Miłości - ona zawsze wyjdzie nam naprzeciw. I nas wybawi...
Samobójcy jawią się nam jako obciążeni poczuciem winy za indywidualizację, jako owe dusze, które za cel życia uważają już nie doskonalenie się i kształtowanie samych siebie, lecz unicestwienie się, powrót do matki, do Boga,
do wszechświata. Natury takie są w większości zupełnie niezdolne do popełnienia prawdziwego samobójstwa, ponieważ pojęły dogłębnie tkwiący w nim grzech. Dla nas są jednak samobójcami, gdyż w śmierci, a nie w życiu widzą wybawiciela, są gotowi usunąć się i poświęcić, zgasnąć i wrócić do początku.
[...] czasem lepiej jest zadowolić się małym, kwaśnym jabłkiem niż zjeść nieznany owoc w obcym kraju.
Ale ty sprawiłaś, że zależy mi na tym, by mieć swoje miejsce.
Właśnie do Ciebie idę. Wiem, że już późno, a twoja mama jest w domu, ale nie wytrzymam do jutra. Muszę cię pocałować.
Chcę ci po prosu podarować cały świat (...) i jeszcze chronić cię przed nim.
Jeśli chcesz, by cię objęto, otwórz ramiona.
Każdy potrzebuje kogoś, z kim mógłby pogadać.
Życie jest jak pudełko czekoladek - nigdy nie wiesz, co ci się trafi.
Ludzie są inni, kiedy możesz poczuć ich zapach i zobaczyć ich z bliska.
