Nasze wspomnienia są jedynym świadectwem życia i czynów tych, którzy ...
Nasze wspomnienia są jedynym świadectwem życia i czynów tych, którzy odeszli.
Była to miłość od pierwszego wejrzenia, od ostatniego wejrzenia, od każdego, wszelkiego wejrzenia.
I tak bardzo chciała wierzyć, że
Nie, nie zostawił jej
Może odszedł lecz
Pozostał w niej
Boże, czas mija, żyjąc tracimy życie!
Nie potrafię być liczbą pojedynczą naszej uprzedniej mnogości.
Niby nie może być inaczej, a gołym okiem widać, że może być wszystko, tylko nie to.
Nic dziwnego, że zwyciężyłam w igrzyskach. Przyzwoici ludzie nigdy ich nie wygrywają.
Wszystko jest możliwe, a co nie jest, zajmuje tylko trochę więcej czasu.
Trzeba mieć dla kogo żyć. Reszta jest milczeniem.
Chyba każdy z nas kiedyś był inny.
Czy można utracić coś, czego się nigdy nie miało?