Ludzki umysł jest zupełnie nieobliczalny.

 Wyobraźni miał tyle, że nie potrafił nawet podtrzymać rozmowy.

 Nigdzie nie jesteśmy bardziej samotni, niż leżąc w łóżku, z naszymi tajemnicami i wewnętrznym głosem, którym żegnamy lub przeklinamy mijający dzień.

 Aby utrzymać przy życiu te cześć mojej istoty, muszę być blisko tego, co ją zabija.

 Kobiety łakną bajki.

 
Chciałbym zabić wewnętrzne lenistwo.

 Śniłam o Tobie. Śniłam, że błądzisz gdzieś w mroku, podobnie jak ja. Odnaleźliśmy się.

 Ta absolutna redukcja potrzeb i oczekiwań dawała jej swoiste poczucie wolności.

 O swoich zmartwieniach należy rozmawiać z innymi, wtedy stają się lżejsze.

 Ambicja to ostatni azyl porażki.

 Jeśli chcemy, by wszystko pozostało tak, jak jest, wszystko się musi zmienić.