Miłość jest słodka, ale nie potrafi zmienić natury człowieka.

 Nie odczuwam już potrzeby przeżywania czegoś więcej niż to, czego do tej pory doświadczyłem. Tak bardzo pragnę jedynie zatrzymać to, co już mam.

 Nigdy nie puszczam w niepamięć słów, które zadają ból.

 Panować można nad tym, co się myśli, ale nie nad tym, co się czuje.

 Zwycięstwa szybko przemijają, klęski i umarli pozostają do końca.

 Potrzeba odwagi, by przyznać, że się myliliśmy.

 Nie jestem przyzwyczajony do tego, że mnie kochasz.

 Idziemy przez życie jak pociąg, pędzący w ciemności do nieznanego celu.

 Otwórz oczy, mała.
Masz pojęcie jakie może być życie?

 Biegnę, kiedy wstaje świt. Biegnę brzegiem morza, boso.
Biegnę w pulsie mojej krwi. Biegnę z wiatrem mego losu.
Biegnę lekko i bez planu. Biegnę długo, biegnę chciwie.
Biegnę w rytmie oceanu. Biegnę wdzięczny i szczęśliwy.
Szczęśliwy, bo słyszę głos. Głos wiatru, piasku i fal.
On uspokaja mnie, że właśnie tak miało być.
I mam nie pytać już. Bo tylko tak mogło być.
Tylko tak.

 Człowiek potrafi znieść wszystko. Ból, którego nie możemy znieść, zabija nas od razu.