O, jak okrutna bezbożna pobożność.

 To Twoja wina! Pojawiłeś się tutaj i nagle wszystko od zawsze jest nie tak.

 Po cholerę dręczyć się spoglądaniem na zakazany owoc, zwłaszcza gdy owoc ten ochoczo spada w obce ramiona.

 Popełniłem błąd, żyjąc przeszłością.
Nie można jechać na koniu z twarzą zwróconą do tyłu i jednocześnie kontrolować jazdy.

 Słyszę krew pędzącą z hukiem po moim ciele, dudniącą w uszach.

 Jego ciało rozgarnia kotary spokojnego powietrza.

 Tylko głupiec by czekał na szczęście, które nie istnieje.

 Nie rozmawiamy ze sobą wcale,
Każdy z nas kryje gdzieś w głębi smutki, smutki i żale.

 Wszystko bowiem, dobre czy złe, kiedyś się kończy.

 Każde zmartwienie w końcu się zużywa.

 Doskonale to wiem, dzielimy przecież ten sam ból. Tak się właśnie dzieje, gdy ludzie stają się jednością: od tej pory dzielą się nie tylko miłością. Wspólny jest także ich ból, smutek, rozpacz.