Laura jest narkomanką dwuznaczności.

 Chcę tylko byś ofiara mi Twoją swobodę, twą własną i całkowitą swobodę!

 Świat to potwór zębaty, gotów gryźć, gdy tylko zechce.

 Przyjaźń rodzi się w momencie,
gdy jedna osoba mówi do drugiej:
"Co? Ty też? Myślałem, że tylko ja".

 Umysł ludzki to pusty pokoik, który powinno się umeblować według własnego wyboru.

 W obliczu śmierci wszyscy jesteśmy samotni.

 I ten "ktoś" jest przekonany, że wie lepiej. Wkurzające.

 Walka jest potwierdzeniem istnienia.

 Gdyby to była kwestia tego, co czuję, kiedy jesteśmy tylko my, jakby nikogo nie było na świecie
i wszystko wydaje się nieważne, moglibyśmy być razem. Zostawiłabym przeszłość za sobą i zaczęlibyśmy znowu. Ale życie wygląda inaczej. Reszta świata nigdy nie znika
i nie ma ucieczki od błędów,
które popełniliśmy.

 Życie już nie jest jej dolegliwością.

 Nadchodzi wiosna, wiosna znikomych nadziei.