Laura jest narkomanką dwuznaczności.

 Nadzieja tego świata wykrwawia się z lufy karabinu.

 Jakie to dziwne, że dwoje przyjaciół może zmienić się w nierozłączną parę, potem w nienawidzących się, a w końcu obojętnych sobie ludzi. I to wszystko w ciągu jednego życia.

 Świat jest jednak ciężko chory.

 Ten pełen wad, lecz idealny mężczyzna zmienił jej życie na zawsze.

 Jak możemy być szczęśliwi odwracając się plecami do tych, którzy nam ufają.

 Głośne dźwięki sprawiają, że nie słyszę tych cichych, a cichych dźwięków należy się bać.

 Niejednemu pieniądze lekko przychodzą, ale mało kto lekko się z nimi rozstaje.

 Pewne uczucia można zabić, zabijając jednocześnie siebie.

 Brak uczuć oznacza śmierć, ale działanie pod wpływem każdego uczucia oznacza bycie dzieckiem.

 Patrzyłem na nią, ale jej nie widziałem; póki nie skoczyła, nikt nie widział jej naprawdę.
Przypuszczam, że ogień, który płonie tak jasno, nie może płonąć wiecznie.