Nie ma nic bardziej ludzkiego niż emocje.

 Próżno myśl geniuszu świat cały pozłaca, na każdym szczeblu życia rzeczywistość czeka.

  Samobójcy jawią się nam jako obciążeni poczuciem winy za indywidualizację, jako owe dusze, które za cel życia uważają już nie doskonalenie się i kształtowanie samych siebie, lecz unicestwienie się, powrót do matki, do Boga,
do wszechświata. Natury takie są w większości zupełnie niezdolne do popełnienia prawdziwego samobójstwa, ponieważ pojęły dogłębnie tkwiący w nim grzech. Dla nas są jednak samobójcami, gdyż w śmierci, a nie w życiu widzą wybawiciela, są gotowi usunąć się i poświęcić, zgasnąć i wrócić do początku.

 Nigdy nie wie się, co poradzić z tym krzykiem, co odzywa się w nas samych.

 Czasem ludzie się zmieniają, niezależnie od tego, czy nam się to podoba, czy nie.

 Wariatowi zawsze wydaje się, że wariatami są inni.

 Weź los w swoje ręce, bo inaczej on weźmie cię w swoje.

 Świat nasz rodzajem labiryntu: wchodzącym - obszerny, chcącym wyjść - zbyt ciasnym się staję.

 Wyszło szydło z worka.

 Człowiek spędza życie praktycznie w dwóch miejscach: w łóżku i w butach.

 Świat jest wielki. I tyle jest jeszcze rzeczy do poznania...