Nie ma rzeczy doskonałych.

 To, że coś znikło nam z oczu, nie oznacza, że przestało istnieć.

 To bez znaczenia. Po tobie wszystko jest jak tania tequila.

 Niektóre pytania nie mają odpowiedzi.

 Cnota zdobi ciało, bogactwo izbę.

 Wewnątrz każdej bryły węgla tkwi diament, który czeka, żeby się wydostać.

 W świecie pełnym ludzi człowiek może czuć się ogromnie samotny.

 Jak się nie wie, czego się chce, to się ma, czego się nie chce.

 Z szansą jest tak, że nie jest dana każdemu.

 Jeśli ustrzeżesz ludzką Istotę przed wszelkim Złem, które jej zagraża lub które ona może popełnić, to ją odczłowieczysz. Niektóre z nich powinny cierpieć. Jeśli odbierzesz im całe cierpienie, uchronisz przed każdym bólem czy złą przygodą, to odbierzesz im mądrość, czucie i wrażliwość.

 Życie w samotności to według mnie najgorsze, co może spotkać człowieka. Mimo tych wszystkich kryzysów, cichych dni, nieustannego dostosowywania się, lęku przed rozłąką, życia pełnego zmartwień i udręki, nie wiem,
czy życie byłoby dla mnie coś warte.