Aby usłyszeć, należy milczeć.

 Jutro, gdy słońce skryje się za widnokręgiem, a na niebie zabłyśnie księżyc, będę martwy.

 Miłość rani, ale też umacnia. Droga idealnej miłości nigdy nie jest gładka, nie jest usłana różami. Potrzeba włożyć w nią mnóstwo pracy, aby przybrała piękny, nieskazitelny kształt.

 Próbowała nadać ich śmierci sens.

 Wszyscy podejmują ryzyko. Wiemy o tym i akceptujemy je.

 Jednak smutek jest gościem, którego niełatwo się pozbyć.

 Kochać to znaczy być wrażliwym. Pokochaj cokolwiek, a twoje serce z pewnością odczuje ból, a może nawet zostanie złamane. Jeśli chcesz mieć pewność utrzymania serce w stanie nienaruszonym, nie wolno ci go ofiarować nikomu.
Otul je ostrożnie swoimi hobby i odrobiną luksusu, unikaj wszelkich komplikacji, zamknij je bezpiecznie w szkatule lub trumnie własnego egoizmu. Ale w tej szkatule - bezpieczne, w ciemności, w bezruchu, bez powietrza - ono się zmieni.
Nie będzie złamane, nie, ono stanie się nie do złamania, nieprzystępne, zatwardziałe.

 Jeśli nie pozwalasz się zbliżyć ludziom, masz pewność, że cię nie skrzywdzą.

 W naszych czasach nie odczuwa się strachu
przed seksem, lecz przed miłością.

 Mówią, że nadzieja umiera przedostatnia. Dłużej przeżywa tylko czarny humor.

 Nadal tam jest. Ze zniszczonym kwiatem w dłoni. Daleko za nami. Mała gasnąca gwiazda, która wypadła z naszej konstelacji.