Trudno dwóm panom służyć.

 Gość jest najpierw jak złoto, potem
– jak srebro, w końcu ciąży jak żelazo.

 Tylko to, co stracone pozostaje wieczne.

 Nie sposób odwołać przykrych słów, choćby się ich potem żałowało.

 Ci, którzy odchodzą pierwsi,mają dużo lepiej. Ci, którzy zostają, muszą być bardzo silni, żeby przeżyć samotność.

 Sądzić innego można miarą własnego doświadczenia.

 Czy żart nie potrafi ranić doskonale?

 Ciemność karmi się bólem,
a światłość miłością.

 Światło i mrok. Życie i śmierć. Gdzie jest moje miejsce?

 Życie jest niesprawiedliwe, a śmierć to prawdziwa dziwka.

 Wyraźnie poczułam, że powinnam go nie tylko kochać, ale zdecydowanie lepiej karmić.