"Chciałabym, żebyś zadzwonił kiedyś do mnie w nocy i rzucił krótkie: 'Czekam w samochodzie.' Nikt nie wiedziałby, że wyszłam, że byłeś ze mną, że spędziliśmy tę noc poza obowiązującą, realną rzeczywistością. Pojechalibyśmy w te miejsca, które stały się kiedyś nasze, przesłuchalibyśmy wszystkie te piosenki, które nadal coś znaczą, a Ty przypomniałbyś mi, dlaczego to właśnie Ciebie wtedy wybrałam."
Nie bój się, trzeba czegoś więcej niż ludzki krzyk, żeby obudzić umarłych.
Znajdź mnie szybko. Zanim znajdzie mnie kto inny.
Chociażbym chodził ciemną doliną, zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną.
Miałam w zwyczaju zapadać się pod ziemię jak świstak po każdym nieudanym związku. Nie potrafiłam tak po prostu otrzepać się i pójść dalej. Spróbować znowu. Mogła mi pomóc jedynie pokrewna, silna dusza, która pochyliłaby się nade mną, złapała za ramię i wyciągnęła z bagna apatii.
Tak się nie kocha, jakby kto zabijaniem kochał.
Pewnego dnia straciła pamięć i zapomniała się obudzić.
Po raz pierwszy zobaczył, czym jest noc: cieniem samej ziemi, rzucanym na niebo.
Panować można nad tym, co się myśli, ale nie nad tym, co się czuje.
Rodzina jest nadzieją przyszłości.
Wnioski? Owszem, są wnioski. Jestem idiotką. To jest wniosek główny.
