Ale na dobro publiczne składa się szczęście każdego z nas.

 Jestem jakaś taka inna. Zawsze byłam inna, ale teraz jestem inna inaczej.

 Musicie od siebie wymagać,
nawet gdyby inni od was nie wymagali.

 Zapominamy, że życie jest kruche, delikatne, że nie trwa wiecznie. Zachowujemy się wszyscy, jakbyśmy byli nieśmiertelni.

 Bóg daje szczęście, ale człowiek musi je złapać.

 Życie już nie jest jej dolegliwością.

 Kobiety żyją wspomnieniami. Mężczyźni tym, co zapomnieli.

 Prawdziwi optymiści nie są przekonani o tym, że wszystko pójdzie dobrze, za to są przekonani, że nie wszystko pójdzie źle.

 Serce raz złamane, już nigdy nie jest tak ufne.

 Róża zmarła, a ja nie wiedziałam, w co się ubrać na pogrzeb.

 Ile czasu musi minąć, żeby człowiek mógł znowu być szczęśliwy?