Ciemności. Zabierz Mnie stąd. I Ciemność tak właśnie zrobiła.

 Wierz mi, wierz mi
Coraz niżej się stacza
Ten, kto nie umie wybaczać.

 To nie takie jednak proste spojrzeć, gdy się spojrzeniem dotyka bólu.

 Sny są przecież wynikiem własnych pragnień.

 Co niezastąpionego mam w sobie? To, moje myśli. Moje troski. Moje przywiązania. Moje miłości.

 Samotność to żałosny, zgorzkniały towarzysz.

 Lubię siedzieć nisko (...) upadek nie jest wówczas tak niebezpieczny.

 Morał każdej historii zależy od usposobienia człowieka, który ją opowiada.

 Nie zapomina się wszystkiego tak od razu. Czasami trzeba się obejrzeć i zastanowić.

 Autentycznie kochający człowiek musi wiedzieć, że świat nie ma jednego centrum lecz dwa.

 Strach to tylko myśl.