-Gwiazdy - wymamrotała Łowczyni. - Nie widzę gwiazd.
W gruncie rzeczy nic nie przeżyła, ale przemarzyła...
Zamknęłam wieczność w strzykawce, by tłokiem regulować czas.
Kultura przynosi także zwycięstwo, choć zwycięstwo czasem obniża kulturę.
Muszę zmajstrować sobie uśmiech, uzbroić się weń, schronić się pod jego opieką, mieć czym odgrodzić się od świata, zamaskować swe rany, wreszcie wyćwiczyć się w noszeniu maski.
Uszom prędzej można dogodzić, niż oczom.
I boję się, i nie boję. Wszystko naraz.
Jedyne więzienie, jakie naprawdę Cię ogranicza, istnieje w Twoich myślach.
Lepiej żywić jednego kota niż wiele myszy.
Muszę znosić codzienny wschód słońca. To potworne. To nieludzkie.
